Atmosferische corrosie in functie van de laagdikte en de omgevingsfactoren
De laagdikte is natuurlijk bepalend voor de levensduur van een thermisch verzinkte structuur. Deze laagdikte hangt in grote mate af van de dikte en de samenstelling van het staal. Naast de dikte van de verzinkingslaag is de beschermingsduur van verzinkt staal in grote mate afhankelijk van de aard en dus de corrosiviteit van de omgeving waarin het stuk zich bevindt.
Sinds de jaren 90 weten we dat de werkelijke corrosiesnelheden van verzinkt staal aanmerkelijk lager zijn dan voordien werd aangenomen. Verscheidene wetenschappers hebben aangetoond dat dit het rechtsreeks gevolg is van de voortdurende daling van de zuurtegraad van de atmosfeer, in het bijzonder van het sterk afgenomen OS2-gehalte (gasvormig zwaveldioxide). Deze afname is het resultaat van een reeks maatregelen die de afgelopen decennia wereldwijd getroffen werden om de zwaveluitstoot terug te dringen.
Dat dit inderdaad gebeud is en dat er een rechtstreeks en lineair verband bestaat met de terugloop van de corrosiesnelheid van zink, wordt duidelijk in onderstaande afbeelding. Afhankelijk van de aard van de atmosfeer zal er zich bovenaan het nieuwe verzinkte staal na verloop van enkele maanden een 'patina' vormen die min of meer stabiel is. Zo is de patina die gevormd wordt in een landelijke omgeving veel stabieler (minder 'oplosbaar') dan degene die ontstaat in een vervuilde, industriële omgeving (meer oplosbaar).