Gedenkplek voor strooiveld

Handen zijn een verbindende factor tussen mensen. 
Voelen , aanraken,  het is een belangrijk gegeven voor iemand die niet goed kan zien.

Als uitgangspunt ,voor de vorm van het beeld, wilde ik 2 handen nemen. Maar zo groot, zijn handen niet meer herkenbaar als handen. ik heb toen gekozen voor vleugels, ook een soort handen en vingers, maar wel ook groot herkenbaar: denk aan engelen, adelaars. 

vleugels staan voor, vogel, vliegen, vlucht, idealen lucht, licht, engel, bescherming, veilig, koesteren, warm, omarmen, koepel, overkoepelend, beschermend, naar de hemel opgaand, hierna...

Voor de kleuren in het beeld, kies ik voor de regenboog, de belofte voor de toekomst.

Er volgden maanden met spuien van ideeën, hoe je dingen tastbaar, hoorbaar, gewaarbaar, geurbaar kan maken.  er is zoveel mogelijk.

Ik  kwam ik tot de slotsom, dat het beeld vooral een basis moet zijn, waar de  bewoners zelf vorm, kleur, geur  en geluid aan kunnen geven.

Zelf het beeld kunnen invullen, naar eigen behoefte. Waar de eigen herinneringen, aan verleden en toekomst, een plek kunnen vinden.

Materiaal:

Buisframe, hand gesneden staalplaat, verzinkt, voor de onder vleugel

Buisframe (verzinkt) en gekleurd transparant acrylaatplaat voor de boven vleugel

Buisframe en geperforeerd staal plaat ,verzinkt, voor de bank

het beeld is ongeveer lxbrxh: 5 x 2 x 3 meter

Verzinkt staal

Ik gebruik verzinkt staal voor mijn beelden (ipv RVS of Cortenstaal) omdat het zink de beelden een zachtheid meegeeft. Door het verzinkproces worden de randen omfloerst en ontstaan er ook relief-achtige oneffenheden. Voor de industrie niet gewenst, maar voor een beeldhouwer juist prachtig.

Het geeft de beelden een huid.

Zeker nu in dit beeld was die huid extra van belang, omdat blinden en slechtzienden veel meer beleven aan zo’n oneffen, ’zachtere’ huid, dan aan strak plat staalplaat.

Daarbij kan ik na het verzinkbad de beelden ‘aantasten’ met zuur, en erna behandelen met was, waardoor er een kleur diepte in de tekst en reliefdelen ontstaat, net zoals je brons bewerkt.

Cortenstaal vind ik zeer ongeschikt voor zit elementen, omdat het roest. RVS vind ik een hard en koud materiaal. Brons is in de architectuur te kwetsbaar, niet sterk in de dunne transparante delen, zeer lastig gieten en zeer kostbaar, (daarbij vandalisme gevoelig).

Verzinkt staal is voor mij de gulden greep. Het reageert volledig als metaal (ipv coatings),  blijft zolang als ik het gebruik (25 jaar) puntgaaf, en is door de mooie huid een beeld ipv constructie.

Door de natuurlijke verkleuring van verzinkt staal in de seizoenen en naar gelang waar het staat (zuurgraad) leeft het beeld en doet het mee met de natuur, zo anders dan gecoat staal.