Voor een school in Kontich heeft Jan Kuipers Nunspeet inpandig leuningwerk, borstweringen en een schuifdeur geproduceerd en gemonteerd. Voor dezelfde school realiseerden zij ook luifels en speelplaatsoverkappingen.
De leuningen zijn opgebouwd uit ronde stalen buisprofielen. De borstwering bestaat uit een stalen kader en is bezet met geperforeerde staalplaat. De onderdelen zijn thermisch verzinkt en in kleur gepoedercoat.
De stalen schuifdeur is geplaatst voor een berging van de gymzaal en hangt aan een rail. De deur bestaat uit een stalen frame, bezet met gaaspanelen, en is thermisch verzinkt.
De ruime luifel doet dienst als speelplaatsoverkapping. De luifel van ca. 11x7 meter wordt gestabiliseerd door stalen trekstangen tussen het gebouw en de constructie. De luifel is over de rand van het dak van het bestaande gebouw gebouwd om inregenen te beperken.
John Herik (Jan Kuipers Nunspeet):
"Wij kiezen thermisch verzinkt staal om de duurzaamheid. De keuze van de oppervlaktebehandeling is een combinatie van factoren én altijd in samenspraak met de architect of opdrachtgever. Ons straatmeubilair staat -meestal- buiten in weer en wind en opdrachtgevers vragen soms lang lopende garanties van 5 tot 10 jaar. Het is dus noodzakelijk de juiste conservering voor het staal te kiezen om roest te voorkomen. Daar waar het technisch mogelijk is, kiezen wij altijd voor thermisch verzinken. Jan Kuipers Nunspeet gaat voor een zo mooi mogelijk en duurzaam resultaat, met een passend prijskaartje voor de opdrachtgever. Bij elk project is er overleg met de verzinkerij: dan kijken we of het verzinkt kan worden, of de constructie in het bad past, waar we het ophangen, waar de uitvloei-openingen komen... Duidelijke en open communicatie werkt wel net zo fijn."
Cees van der Meulen (Jan Kuipers Nunspeet):
"Thermisch verzinken is een evidentie voor Jan Kuipers Nunspeet. Voor deze school te Kontich werden de luifels, pijlers en fietsenstallingen allemaal thermisch verzinkt. Sommige onderdelen kregen ook nog een poedercoating. De school werd in twee fasen gesloopt en neergezet, zodat de kinderen hun lessen gewoon verder konden zetten. Het was een technische uitdaging om het plaatje van de architect te vertalen naar een maakbaar iets. Eigenlijk stond er niet zo veel op papier, het was meer een “artist impression”. Wij moesten zelf het constructieve verhaal uitdenken en het beeld van de architect blijven handhaven. Wij hebben dus voor een deel op de stoel van de ontwerper gezeten."
FR
NL