‘De wereld in rechte lijnen’ is de naam van de lichtinstallatie die zowel in het licht als in het donker goed te bewonderen is.
Op de schematische wereldkaart staan de steden met meer dan tien miljoen inwoners aangegeven. Het Nationaal Archief staat aangeduid met twee cirkels op de rode datalijnen. Daar waar het gaat veranderen in de wereld staan de ramen open, bijvoorbeeld de Noordpool en de Zuidpool met de smeltende ijskappen.
De wereld in rechte lijnen is een vergelijking in oppervlakte en ligging van land en water, gebaseerd op een uitgave van D.E. Zuidhof uit 1931. Bij het ontwikkelen van het werk werd John Körmeling geïnspireerd door de kaartencollectie van het Nationaal Archief. Deze collectie geeft een cartografisch beeld van de wereldgeschiedenis. John Körmeling: “Ongelofelijk die kaartencollectie. Dat ontdekkingsreizigers met zo’n kaart onder hun arm gingen varen.” Het kunstwerk is gerealiseerd in opdracht van het Rijksvastgoedbedrijf met de percentageregeling beeldende kunst.
Het grote kader, van 10m hoog en 16m breed, bestaat uit verschillende stalen kokers die aan elkaar bevestigd zijn met bouten. Het glas van de ramen wordt vastgezet in hoekprofieltjes, die op de stalen kokers bevestigd worden. Achter het grote kader zit een vakwerkconstructie die steunt op enkele stalen liggers die in het dak verankerd worden.
Er werd voor thermisch verzinken gekozen omdat dit prijstechnisch en rekening houdend met de duurzaamheid, de beste optie bleek.