Zinkinfo Benelux op projectbezoek - Melopee achterna

De Oude Dokken in Gent zijn tegenwoordig en zeker morgen de hotspot van Gent. Water, kranen, binnenschepen en de aanzet van meergezinswoningen tekenen er het nieuwe stedelijke landschap in de zoom van de Arteveldestad. Een eerlijke en heerlijke hybride plek waar promotoren meer dan ooit hun oog op laten vallen. 

Sterarchitect Koolhaas tekende het masterplan van dit stukje krachtig Waterfront. Young urban people voelen er zich thuis en dat betekent dat ook hier niet alleen wordt gewoond, maar ook school wordt gelopen.

Melopee is het schoolbouwproject dat we met Zinkinfo Benelux bezochten op een milde lentedag met wolken die als luchtschepen voorbijdreven. Geen spat viel uit de hemel. Melopeee, genoemd naar een gedicht van Van Ostaijen, is een spel van klanken en een feestelijke herhaling van woorden. In de architectuur bestaan er gelijkaardige stijlfiguren van ritme en beeldrijmen. In die mooie zinnen laat de school, een ontwerp van XDGA, zich inschrijven. Ze schuift als een kano over de wisselende tinten van het water en herhaalt zich in opbouw en structuur. De poëzie zit hem in de buitenruimtes, straks geheel begroeid. De groene ‘kooi’ biedt bescherming aan de tere en kwetsbare jeugd.

Met ruime fantasie, mede door het rimpelende water zo vlakbij, ontwikkelde het architectenbureau zijn eigen Melopee. Het staal verzinkt in zachtgrijs als tegengewicht van het grijs,  vaak in de lucht aanwezig. De structuur beschermend tegen de elementen, minstens dertig jaar lang. Projectarchitect Willem Van Besien van XDGA legde het concept uit , terwijl Joran Cormond van Ney & Partners de soliditeit van de stijve staalstructuur deskundig toelichtte. Thibaud Ceyssens, projectmanager bij Metaalbouw Dugardein De Sutter, wees onder meer op de nauwe en geslaagde samenwerking tussen galvaniseerder, staalbouwer en  architect. De ruim veertig invités keken tevreden in de buik van het binnenschip NOAH waar Bruno Dursin, directeur van Zinkinfo Benelux, weer iedereen laaiend enthousiast maakte. Zijn liefde voor verzinkt staal was weer niet te stuiten. Enthousiast als steeds gaf hij zijn auditorium gesneden informatie mee.

Toen werd het tijd om de benen te strekken en de school in aanbouw, gewapend met helm en laarzen te bezoeken. Mooi verdeeld in groepen, genoten de architecten – voor een keer een namiddagje vrij - van het fraaie uitzicht en onderzochten ze kritisch en constructief het ontwerpconcept.

De after drink op het zonovergoten binnenschip was de kers op de taart. Geen wonder dat de aftocht naar huis nog een overheerlijke nasmaak bood.